Bij ruiken en neuswerk en reukvermogen denken we automatisch aan de neus. Zowel bij honden als bij onszelf. Ook kunnen we ons prima voorstellen dat een hondenneus veel beter is dan onze neus. Kijk bijvoorbeeld alleen al naar de grootte van de neus. Nu zit hier op dit moment een Oudduitse herder naast me, en zijn neus is enorm (dus ik kan rustig zeggen dan ik een klein neusje heb, alles is immers relatief).
Maar ook de kleinere hondenrassen hebben vaak een behoorlijke neus.
De omvang aan de buitenkant zegt niet alles over het reukvermogen:
dat wordt immers bepaald door de zogenoemde geurreceptoren die zich in de neus bevinden. Maar, hoe meer oppervlakte er aan de binnenkant is: des te meer geurreceptoren daar een plekje kunnen hebben. Dus even heel kort door de bocht: hoe groter de neus: hoe meer geurreceptoren er waarschijnlijk zullen zijn.
Tot zover allemaal niet heel nieuw of ingewikkeld voor de meeste hondenbaasjes die speuren, zoeken of detectiewerk doen met hun hond. Maar, over geurreceptoren valt nog veel meer te zeggen. Zo ontdekte ik vorige week een interessant artikel over geurreceptoren in de NY Times. Dit artikel gaat over mensen (maar ik kan me voorstellen dat het ook voor de hond geldt).
Geurreceptoren over heel je lijf !
Dit artikel beschrijft dat we niet alleen geurreceptoren hebben in onze neus, maar ook in andere organen, zoals de lever, de nieren en het hart !
En of dat al niet gek genoeg is, ook blijkt uit onderzoek dat deze receptoren reageren wanneer een geur van (synthetisch) Sandelhout eraan wordt blootgesteld. Reageren? Jawel: opeens herstellen beschadigingen in het weefsel veel sneller !!
Zo blijkt dat een schaafwond 30% sneller geneest wanneer deze geurreceptoren + de Sandelhoutgeur aanwezig zijn.
Ongelooflijk wat voor mogelijkheden dit biedt ! Medicijnen, wondzalf, of straks misschien herstellen bij een geurkaarsje.
Best ingewikkeld allemaal, wil je het artikel zelf lezen, klik dan hier.
Maar voor mij blijkt vooral hoe wonderlijk eigenlijk het meganisme is van de Neus !
