Hoe vind je een goede Gedragstherapeut voor honden?
Een goede Gedragstherapeut voor honden vinden is nogal een opgave. Ik heb regelmatig contact met hondeneigenaren die een probleem met hun hond hebben. Omdat ikzelf in het buitenland woon, adviseer ik in sommige situaties om een goede gedragstherapeut in te schakelen.
Voor veel eigenaren klinkt dit soms als een ‘zware stap’ voor een ogenschijnlijk klein probleem, maar ik weet dat een situatie soms makkelijk kan escaleren en dan zit je als eigenaar plots met een groot probleem.
Inhoudsopgave
- Hoe vind je een goede Gedragstherapeut?
- Een gedragstherapeut met een gedegen opleiding
- Opleiding op HBO-niveau?
- Stel je oordeel uit!
- Een goede Gedragstherapeut zoekt naar een oorzaak
- Is een goede opleiding de garantie?
- Waar let je dan op bij het zoeken naar een Gedragstherapeut?
- Welke beroepsverenigingen zijn er?
- Serieus?
- Kies de beste Gedragstherapeut voor jou en jouw hond
- Gedragstherapeut als specialist
Hoe vind je een goede Gedragstherapeut?
Dit is niet altijd gemakkelijk. Want in feite mag iedereen zich Gedragstherapeut (of GT) voor honden (of katten) noemen, en zegt dit niets over de kennis en kunde van die persoon.
Het is logisch dat je voor jouw hond, en jouw gedragsvraag graag het allerbeste advies wilt, immers: halfbakken oplossingen kunnen vaak het probleem verergeren en misschien zelfs het vertrouwen van jou en jouw hond schaden. Als je ernstig ziek wordt zoek je ook een goede dokter, dus waarom niet met dezelfde kritische blik op zoek naar een Gedragstherapeut.
Een gedragstherapeut met een gedegen opleiding
Er zijn in Nederland, België en in andere landen diverse opleidingen tot Kynologisch Gedragstherapeut. Deze opleidingen kunnen nogal verschillend zijn.
Om even twee voorbeelden uit Nederland te noemen: zo heeft de ene opleiding een lesprogramma waarmee je in 10 lesdagen + 15 praktijkdagen gedragstherapeut kan worden. Terwijl een andere opleiding 57 lesdagen + meerdere praktijkopdrachten vereist, dit over minimaal 3 à 4 jaar.
Het is niet moeilijk voor te stellen dat dit een groot verschil is: zonder de verschillende leerboeken te vergelijken is al duidelijk dat de ene opleiding grondiger te werk gaat dan de ander, dat kan niet anders.
Goede opleidingen zijn bijvoorbeeld: Dogvision, Martin Gaus Academie, Annorlunda, Sparsholt Universiteit (voorheen South Hampton UK), KaHo St. Lieven (tegenwoordig: Odisee.be)
De meeste Gedragstherapeuten schrijven op hun website welke opleiding ze hebben voldaan, dat geeft minstens al een idee van het fundament van hun kennis. Soms heeft iemand enkele modules van een opleiding gevolgd, of de opleiding nooit afgerond. Andere beschrijven eerlijk dat ze nog bezig zijn met de opleiding. Vaak is dit te lezen op hun website. Een betrouwbare Gedragstherapeut is ook open over zijn achtergrond, want: waarom zou je er immers schimmig over doen?
Opleiding op HBO-niveau?
Nu schermen de meeste opleiders ook met de titel: HBO-niveau. Een zelfbenoemde kwalificatie: want iedereen mag zijn cursus of opleiding op HBO-niveau noemen. Dat is niet gezegd dat het ook zo is natuurlijk.
Is dit belangrijk? Ik vind van wel, en ik zal mijn idee toelichten:
Als Gedragstherapeut (GT) ben je een adviseur voor de hondeneigenaar over het gedrag van zijn hond. Dit betekent dat de GT de vaardigheid moet hebben om jouw unieke hond in jouw unieke gezinssituatie te bekijken en te beoordelen op het gedrag. Dat is nog niet alles, je moet vervolgens ook een diagnose kunnen stellen over de oorzaak van dit gedrag, én natuurlijk een passende aanpak voor jouw unieke hond + jouw unieke situatie kunnen aanbieden.
Dat is niet makkelijk. Een grote valkuil die veel adviseurs hebben is dat ze te snel een oordeel vellen. En dat is niet goed! Op ‘HBO’niveau leer je abstracter te kijken naar wat de oorzaak zou kunnen zijn. Je leert systematisch te doorgronden wat er mogelijk aan de hand kan zijn, zonder meteen in een oordeel te schieten. Ik snap dat dit abstract klinkt, dus ik heb wel een voorbeeld:
Stel je oordeel uit!
Over het oordeel nog iets grappigs, iemand zei ooit tegen mij:
“Een oordeel, dat zegt het al. Het is het deel van het oor, oftewel: dat je maar half luistert.”
En dat is ook zo.
Stel je bent Gedragstherapeut, en je bent al 2x bij klanten geweest met een Jack Russel Terriër die onbekende bezoekers in huis aanvalt. In beide gevallen wordt de hond nerveus, gaat grommen en hapt een bezoeker zomaar in de kuiten als het even te veel wordt. Je komt er achter dat beide honden erg onzeker zijn, en niet goed raad weten met onbekende mensen. Na een grondige analyse kom je op de diagnose dat er sprake is van angstagressie en je schrijft je advies ook op basis van deze diagnose.
Nu kom je opnieuw bij een gezin met een mix-Jack Russel, en die hapt ook naar bezoekers: de kans is groot dat je direct denkt: hoppakee, dit is er weer zo een, en ik heb mijn oordeel + advies al klaar!
Stom! Want het kan zomaar een andere oorzaak hebben (Territoriale agressie, Bezitsagressie, of nog veel meer..) En dan werkt je aanpak niet.
Een goede Gedragstherapeut zoekt naar een oorzaak
Dus een goede gedragstherapeut heeft geleerd om steeds opnieuw per situatie de oorzaak te achterhalen. En er zijn geen standaardoorzaken, en al helemaal geen standaardoplossingen.
In een goede opleiding leert een GT dus zorgvuldig te onderzoeken, en wordt er niet gewerkt met standaardlijstjes van problemen + passende (kant-en-klare) oplossing. Dat zou immers niet passen bij de individuele hond + individuele situatie.
Is een goede opleiding de garantie?
Nee, dat zou ook te kort door de bocht zijn. Ervaring en enig talent is natuurlijk ook nodig. Maar een goede opleiding is wel een goed startpunt. Kan iemand zonder een dergelijke opleiding ook een goed Gedragsadvies geven: ja, dat zou best mogelijk kunnen zijn. Zeer ervaren trainers hebben soms ook een goede kijk op het gedrag van honden, maar soms is het enkel gebaseerd op de honden die ze zelf eerder hebben meegemaakt (andere individuen dan jouw hond dus).
Waar let je dan op bij het zoeken naar een Gedragstherapeut?
Online zijn er diverse beroepsverenigingen voor Gedragstherapeuten. Deze stellen kwaliteitseisen aan de scholing en actuele bijscholing, en soms ook de aanpak en werkwijze van de gedragstherapeuten.
Het is dus handig om te kiezen voor een van deze therapeuten.
Welke beroepsverenigingen zijn er?
In Nederland:
NVGH (voorheen Alpha)
In België:
Serieus?
Ook beroepsverenigingen zijn vrij te starten: er bestaan geen eisen hiervoor. Meestal heeft een vereniging zelf wel een duidelijke visie, structuur, bestuur en toets-commissie: zodat ze kwaliteit kunnen leveren.
Één vereniging valt hierbij nogal op: De Vereniging van hondenspecialisten lijkt een typisch ‘Wij-van-WC-eend’ aanpak te hebben.
https://vereniginghondenspecialisten.nl/
De vereniging is opgericht, en wordt bestuurd door de eigenaar van een opleiding tot Gedragstherapeut. Je kan vervolgens alleen lid worden en erkenning krijgen als je deze opleiding hebt gedaan. Nu is dit op zichzelf natuurlijk geen probleem, maar het is erg onduidelijk op de website terug te vinden. Het lijkt of er een ander bestuur achter zit, maar dit is allemaal dezelfde persoon. Oftewel: de erkenning is feitelijk direct uit eigen zak.
Jammer: want de beroepsgroep van Gedragstherapeuten verdient een serieuzere aanpak, denk ik dan. En jij als klant, met jouw hond, ook.
Kies de beste Gedragstherapeut voor jou en jouw hond
Kortom: kies enkele namen van de lijsten van de eerstgenoemde beroepsverenigingen. De meesten hebben een website, zodat je een eerste indruk kunt krijgen. Verder kan je op de website of via google meestal ervaringen vinden over deze therapeut. Of je vraagt in jouw omgeving na of iemand deze GT kent en kan aanbevelen. Dan is een logische vervolgstap om deze GT te mailen of te bellen. Je merkt dan meestal snel genoeg of je een ‘klik’ hebt met deze GT, en dat is altijd een goede basis.
Gedragstherapeut als specialist
Tot slot is het goed om te bedenken dat er naast kwaliteitsverschillen ook grote verschillen zijn in specialiteiten: zo heeft de ene gedragstherapeut bijvoorbeeld veel meer ervaring met de kleinere hondenrassen (chihuahua’s en dergelijke) en de andere is vooral actief bij de grotere herders of doggen. Of je vindt een gedragstherapeut die met name adviseert voor jachthonden. Of sommige hebben (vaak onbedoeld) een specialisatie opgebouwd op bepaald probleemgedrag: agressie bijvoorbeeld, of niet alleen kunnen zijn. Kortom: het is goed om rond te vragen, bovendien zal een goede Gedragstherapeut je graag naar een collega doorverwijzen als hij/zij zelf weet dat jouw probleemvraag niet zijn expertise is.
Wil je hulp bij het vinden van een goede Gedragstherapeut? Je kan ons altijd een berichtje sturen!
Heb jij ervaring met de zoektocht naar een GT? Laat het hieronder weten, wat zijn jouw tips voor andere, zoekende hondenbaasjes