19 redenen waarom je géén puppy moet nemen

Mandy Gerris

Een puppy nemen? Misschien je al besloten dit te doen, maar wist je dat er veel redenen zijn om dit niet te doen? Ik geef je hier 19 valide argumenten om ervan af te zien, en er helemaal niet aan te beginnen.

Lees ze door en zie of ik je kan overtuigen:

19 redenen:

1. Puppy’s kosten veel tijd

De eerste dagen valt het allemaal nog reuze mee, tenminste, als je een pup met 8 weken uit het nest hebt gekregen. Puppy is nog echt een baby en slaapt een gat in de dag, dus dat scheelt erg veel. Maar als de pup een dreumes wordt, en dan een kleuter, dan verandert de zaak! Binnen een paar weken groeit de pup snel, en wil hij de wereld verkennen. De meeste puppy’s zoeken op waar de grenzen zijn, letterlijk en figuurlijk. Ze moeten alles nog leren en kennen geen gevaar. Als eigenaar heb je ogen in je rug nodig, want voor dat je het weet heeft Puppy de gordijnen van de rails getrokken, de kussens van de bank kapotgemaakt of gaat hij ervan door met je goede schoenen. Puppy kan immers niet weten dat alle huiselijke voorwerpen niet zijn gemaakt om door hem gesloopt te worden: dat zal je hem moeten leren. En dat vraagt tijd, veel tijd. Daarnaast ben je de eerste weken en maanden bezig met socialiseren, het volgen van de puppy-cursus en de uitdaging van de zindelijkheidstraining. Kortom: als je nu het gevoel hebt dat je druk bent en weinig tijd hebt? Geen puppy in je leven toelaten: dat wordt een ramp!

2. Bijna alle puppy-eigenaren hebben onderbroken nachten

Hoewel puppy’s normaal gesproken een dag-/nachtritme hebben lukt het de meeste puppy’s niet om de eerste nachten door te slapen. Ze zijn plots bij hun moeder en nestbroertjes en –zusjes weggehaald, en dan moeten ze ook ineens wennen in een vreemd huis. Niet raar dat de nachten dan best heel lang en eenzaam kunnen zijn. De ene pup is de andere niet, maar de meeste pups hebben de eerste nachten hun moeilijke momentjes. Logisch toch?

En dan denk je dat dit is geregeld, nou de nachten die daarop volgen zijn niet perse beter: Puppy wil wel lekker slapen maar kan zijn plasje nog niet de hele nacht ophouden: als je dus wilt dat je hond zindelijk wordt (en niet in huis plast) is het nodig dat puppy in de nacht zijn plasje buiten kan doen. En dat betekent dat je je bed uit moet.

Misschien 1x per nacht, en misschien vaker. Dit kan wel maanden duren, afhankelijk van je puppy en het succes van je zindelijkheidstraining. Gelukkig hoef je een puppy niet voor te lezen en meestal niet opnieuw in slaap te sussen, maar als je zelf minimaal 8 uur onafgebroken wilt slapen? Dan gaat dat niet met een pup.

3. Puppy’s bijten

Heel schattig zijn die kleine tandjes, en het idee dat je puppy zijn gebit aan het wisselen is. Maar vraag een puppy-eigenaar naar de naaldscherpe piranha-bite van zijn kleine viervoeter, en hij zal je ongetwijfeld zijn pijnlijke ervaringen delen.

Puppy’s verkennen de wereld om hen heen, deels door te zien of je erop/ erin/ eraan kunt bijten. Gaat het kapot? Is het eetbaar? Hoe voelt het? Hoe smaakt het? En nog veel meer. Bovendien hebben puppy’s tijdens het wisselen vaak extra behoefte aan het bijten. Geen probleem als je voldoende bijt-speeltjes hebt voor je pup, maar reken erop dat je pup vaak zal proberen of jouw handen, je neus, je broekspijpen en alle voorwerpen om hem heen bijtproef zijn. En meestal is dat niet zo heel schattig.

4. Puppy’s vernielen je schoenen en je meubels

Dit sluit aan bij de vorige reden: bijten is een normale manier voor een puppy om zijn wereld te verkennen, dus zet hij met liefde zijn vlijmscherpe tandjes in je mooie vloerkleed, de randjes van de kast, je nieuwe tas of de deurposten.

Daarnaast is er natuurlijk meer te verkennen: want als pup wil je weten wat er onder de aarde van je plantenbak zit (en graaf je de plantjes voor het gemak even uit), en als dit binnen niet lukt, is de tuin natuurlijk ook een leuke graafplek.

Of je probeert de smaken uit van de tijdschriften uit de krantenbak, en dan is het versnipperen natuurlijk een logisch gevolg. Of de pup bedenkt dat de kabel die naar het stopcontact loopt wel erg gezellig kluifmateriaal is. Kortom: aan jou om hem uit te leggen dat dit geen puppy-speelgoed is, en om ongelukken te voorkomen. Oh, en wees voorbereid: de meest ervaren & alerte puppy-eigenaar zal toegeven dat zijn puppy ook ineens iets wist te slopen: net in die onbewaakte 10 seconden 😉

5. Puppy’s zijn duur in de aanschaf

Gratis puppy afhalen? Er wordt regelmatig via internet gevraagd naar adresjes voor een gratis hondje. Maar die zijn er meestal niet. Sterker nog: als je ze wel vindt: laat ze dan alsjeblieft links liggen, mits er een heel goede reden is en de situaties inclusief de hondenouders bekend is.

Maar wat kost een puppy eigenlijk?

De aanschaf van een puppy bij een erkende fokker komt snel ergens tussen de 1000 en 1500 euro uit, met uitschieters tot wel 2500 euro.

En dat is niet voor niets: de fokker heeft heel veel tijd en geld geïnvesteerd in de kwaliteit van dit pupje, waarbij gezondheid (als het goed is) centraal staat. Natuurlijk zijn er ook andere (“niet-erkende”) fokkers, met gelegenheidsnestjes die goedkoper zijn. Daar vind je puppy’s voor 300 tot 800 euro (en soms meer of minder).

Kortom: als je een goede en gezonde pup wilt: wees dan bereid om ergens tussen de 500 en 1500 euro uit te geven voor de aanschaf. De prijs varieert enorm per ras, maar ook per fokker. De prijs is een richtlijn voor de kwaliteit, en niet automatisch een garantie: een dure pup wil niet automatisch zeggen dat je met een goede fokker te maken hebt. Daar heb je meer informatie voor nodig.

Omgekeerd heeft een puppy van minder dan 300 euro vaak een minder goede start gehad: dus wees er heel kritisch op als je in deze prijsklasse zoekt.

Wil je een goedkope pup kopen? Bedenk jezelf: goedkoop is vaak duurkoop!

Immers: een zieke pup is pas echt een grote kostenpost: wat als je het eerste jaar honderden of duizenden euro’s uit moet geven aan ziektekosten ?

6.Ken je het ‘Kindchen-effect’ ? Trap er niet in!

Dit is eigenlijk misleiding van de bovenste plank! De natuur neemt ons in de maling. “Hoezo?” hoor ik je denken. Het zit zo: Een Oostenrijkse bioloog, Konrad Lorenz vond uit dat dieren en mensen geboren worden volgens het ‘Kindchen-schema’. Letterlijk vertaald: het ‘kindertjes-schema’. Want: pasgeboren dieren en mensen zijn allemaal superschattig: ze hebben allemaal eigenschappen die wij vanuit onze oergenen erg aantrekkelijk vinden, en deze eigenschappen roepen automatisch gevoelens op van vertedering, de behoefte om te zorgen en te beschermen.

De eigenschappen zijn heel herkenbaar: de meeste pasgeboren wezentjes zijn mollig, hebben korte dikke pootjes (of beentjes), een relatief groot hoofd met rond gezicht, een hoog voorhoofd met een klein neusje, klein mondje en grote ronde ogen.

De natuur heeft dit ‘bedacht’ om de veiligheid voor deze jonge wezens te vergroten, en te zorgen dat baby’s gemakkelijker meerdere moeders en vaders krijgen om zich over heb te ontfermen. Als ze opgroeien en zelfredzaam worden verdwijnen bij de meesten deze ‘Kindchen’-eigenschappen, want dat is immers niet meer nodig.

We kunnen dus niet anders dan de liefdevolle en beschermende gevoelens toelaten als we deze jonge wezentjes zien. En voor je het weet (daar kan je niets aan doen) heb je zo’n klein hummeltje geadopteerd en mee naar huis genomen. Wat een rotstreek van de natuur!

7. Puppy’s kosten maandelijks veel geld

Een nieuwe mand, een hondenriem, voerbakjes en kleedjes, ach: meestal zijn dit eenmalige kosten. Maar de kosten voor voer, de hondenschool, oppas en de dierenarts gaan altijd gewoon door. Gemiddeld genomen kost een hond zo’n 80 euro per maand. Natuurlijk hangt dit sterk af van de grootte van de hond (denk aan de hoeveelheid voer), en van de gezondheid van je hond. Maar 80 euro is zeker geen overdreven bedrag: kijk dus even in je portemonnee of dat erin zit: en iedere maand opnieuw!

8. Puppy’s binden je aan huis

Baby’s zijn het, en dat wordt soms wel vergeten. Puppy’s leven hun eerste weken iedere seconde van de dag bij hun moeder en nestbroertjes en –zusjes. Daarna verhuizen ze naar je gezin, en moeten ze leren dat alleen zijn niet erg is. Maar: als baby zijn ze totaal afhankelijk van anderen, van jou dus.

Puppy’s kunnen de eerste weken amper alleen zijn (en dat zal je ze moeten leren), daarna is het ook een heel groot ‘iets’. Een hond is gewend om in een roedel te leven en dus altijd iemand om zich heen te hebben. Afhankelijk van de leeftijd kan een puppy dus best leren om een paar uur alleen te zijn, als volwassen hond lukt het ook nog wel met 5 tot 8 uur alleen op de dag.

Dus als je werkt zal je naast je werk zoveel mogelijk bij je puppy moeten zijn, of samen met je puppy iets gaan doen. En dat vraagt om aanpassingen: je bent immers niet overal welkom met je puppy (en later met je hond). En dat betekent dat je niet naar het popconcert of theater kunt als je geen goede oppas hebt. Dat je tijdens een dagje shoppen echt na een paar uur naar huis moet om voor de kleine viervoeter te zorgen. Oftewel: als je gewend bent om erg ‘uithuizig’ te zijn: een puppy kan dat zomaar veranderen.

9. Puppy’s hebben eindeloos energie

“Dat valt enorm mee!”

Ik herinner me nog deze woorden van de nieuwbakken puppy-eigenaren die hun 9 weken oude labrador pup mee naar mijn cursus namen. Ze hadden verhalen gehoord over de drukke minuten en uitputtende energie van jonge labrador-pups, maar hun lieve kleine pluizebolletje leek wel 23 uur per dag te slapen.

Tja: dat is ook zo. Of liever: dat wás zo.

Want de eerste week in huis is best te doen, en die week daarna ook nog wel. Puppy is nog een kleine baby en slaapt meer dan je je kunt voorstellen. Maar deze mensen moesten hun mening bijstellen, na een maandje of zo leek de wereld op z’n kop te staan: het puppemeisje was een stuk groter en steviger, rende met gemak 8 rondjes door de huiskamer binnen een minuut, en bovenal: leek overdag met heel wat minder slaap toe te kunnen.

via GIPHY

Leuk, zo’n wakkere pup, maar als je iedere seconde van deze ‘wakker-tijd’ druk bent om ongelukken in huis te voorkomen is het best heel hard werken voor de puppy-ouders En dat hoort er ook bij. Puppy-eigenaren herkennen meestal wel de ‘gekke-5-minuten’ en als je rondvraagt zijn ze het vaak eens: die 5 minuten kloppen niet, soms is het wel een uur!

10. Je houdt van een schoon en opgeruimd huis? Oeff…

Zelf heb ik het al heel lang geleden opgegeven: een haarvrij en vlekvrij huis bedoel ik. Vooral als ik bezoek krijg wil ik graag een schoon en stralend huis, zoals je ziet in de reclame-filmpjes. Nou, met een hond gaat dit meestal niet lukken. En met een puppy is het letterlijk een utopie.

Nadat ik gezogen en gedweild heb geniet ik nog 10 minuten van de fris-schone vloer, en dan zie ik de eerste hondenhaartjes wel ergens verschijnen. Om maar niet te spreken van de gezellige ‘hondenneusjes’ op de ruiten van de schuifdeur, de ietwat grijzige tint van de witte muur bij de hondenmand en de dagelijkse zandbak in huis na een lekkere wandeling in het bos of park.

Ik heb me wel eens afgevraagd hoe dit zou werken als je smetvrees hebt: misschien raak je er dan wel ineens vanaf: want je moet ‘cold-turkey’ door deze puinhoop heen, of je nu wilt of niet. En de meeste hondenfamilies die ik ken hebben door de jaren heen dezelfde verandering doorgemaakt, en hun mening bijgesteld: stofzuigen is prima, vaak zelfs: maar dat is geen garantie voor een haarloos of zandloos huis en dat is helemaal niet erg. Gelukkig maar.

11. Je kinderen willen een puppy (en beloven plechtig al het werk te doen)

Tja, en als je kinderen je iets vragen… zucht….. met die grote ogen…. (lees nu nog even reden 6 opnieuw 🙂 dan weet je wat ik bedoel). Natuurlijk zitten er opvoedkundig heel goede kanten aan het hebben en verzorgen van huisdieren. Kinderen leren er veel van, en het is altijd leuk om te kunnen terugkijken op een jeugd waar je hond je allerbeste vriendje was.

Maar, hoe plechtig je kinderen beloven om voor een hond te zorgen, de vraag is of ze dit ook iedere dag gaan doen, voor de komende 12 jaar. Of sterker nog: al zou jouw kind die discipline hebben (wow!) dat wil nog niet zeggen dat hij of zij dit kan waarmaken.

Want: wie zorgt er voor de pup tijdens de schooluren?

Wie rijdt er met de pup naar de dierenarts?

En uitlaten: eigenlijk is het zelfstandig uitlaten van de hond door een kind van 12 jaar of jonger onverantwoord! Soms is de hond te groot en te sterk, maar wat als je een klein hondje hebt dat wordt aangevallen door die grote loslopende spierbundel van verderop? Dit zijn situaties die vaak voorkomen, en voor volwassenen al heel moeilijk zijn. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat je je kind in zo’n dramatische situatie wilt plaatsen. Oftewel: de meeste (lange) uitlaatrondes zijn er ook voor de ouders.

En misschien zijn je kinderen al een stuk ouder. En wil je 16-jarige dochter dolgraag een leuke pup. Ze is verantwoordelijk, weet wat ze zegt dus daar lijkt geen probleem te zijn.Maaruh: wat als je dochter gaat studeren? (en misschien zelfs op kamers gaat), of een baan vindt, een vriendje/man en nog meer? Ze is pas 16, hoor ik je denken. Jawel: maar een hond deelt je leven voor gemiddeld 12 jaar. En dat kan zelfs oplopen tot 15 jaar of meer. Dan is je dochter 28!

Bedenk dus vooraf wat een puppy voor je gezin betekent, of liever: wat een puppy betekent voor je eigen leven En baseer je keuze daarop. Je kind heeft later immers tijd genoeg om een eigen hond in huis te halen.

12. Je partner of kind is allergisch voor hondenhaar

Allergieën zijn erg vervelend: of je ze nu in lichte of sterke mate hebt, het beïnvloedt vaak een groot deel van je welzijn. Ongeveer 10% van de Nederlandse bevolking is allergisch voor dieren, dus je kent er vast wel een paar.

Is iemand binnen jouw gezin allergisch? Vraag jezelf dan af of je wel een hond in huis wilt hebben. Tegenwoordig wordt er veel geschreven over de zogenoemde ‘hypoallergene honden’. Dit zijn hondenrassen met een vachttype dat een meestal minder sterke allergische reactie veroorzaakt. Want:

100% allergievrije honden bestaan niet!

Wil je dus de narigheid voor je gezinslid voorkomen: neem dan geen puppy in huis. Bij twijfel: probeer eerst eens uit of het type hond (rastype) inderdaad geen allergische reactie veroorzaakt: ga informeren en op bezoek bij hondeneigenaren of fokkers die deze honden in huis hebben.

Besteed veel tijd en aandacht aan het vooronderzoek, of vraag een goede terugkoop-garantie. Want er worden regelmatig jongen honden herplaatst omdat het allergische gezinslid er toch niet mee kan leven: een drama voor alle betrokkenen.

13. Het is hip om een hondje te hebben

Paris Hilton, Kim Feenstra, Katy Perry, Ariana Grande en Nicolette Kluiver. Zomaar een paar namen van bekende dames met een hond.

En natuurlijk willen veel meiden op hen lijken: dus zo’n hond past prima bij het image, nietwaar? Of de heren, zoals Tiger Woods, Jan de Hoop of Herman den Blijker.

Door de eeuwen heen is de hond gebruikt als een fashion-statement: met een hond kun je laten zien of je van stoer of lief houdt, sportief bent of liever kiest voor gezellig cocoonen.

Kortom: het is een image-item die voor zichzelf spreekt. Een beetje suf is het ook: de fashion verandert sneller dan de seizoenen, en voor je het weet heb je dit mode-item 15 jaar naast je: iedere dag weer.

Ik ken geen fashionista die zo lang met een spijkerbroek of designertas doet, dusss….

Onzin! Het is het slechtste argument om te kiezen voor een hond. Wil je het toch? Er zijn speelgoedwinkels waar de pluche honden niet van echt te onderscheiden zijn: da’s pas een fashion-statement, nietwaar?

14. Je bent verliefd op die leuke hond van ‘het gezin op de hoek’

Alarmbellen moeten nu heel hard in je hoofd gaan klinken, hoor je ze al? Want dit is een enorme valkuil, en we trappen er allemaal gemakkelijk in! Want: ongetwijfeld ken jij die leuke superhond, van vrienden, buren of bekende Nederlanders.

Dat ziet er allemaal zo gezellig en jaloersmakend leuk uit, dat wil je natuurlijk ook. Dus je vraagt naar het rastype, of misschien zelfs naar de fokker. En je verheugt je al op de hond die je gaat krijgen….

‘Knal!’ Even die ballon doorprikken,

want dit is echt een droombeeld: de meeste perfecte honden die je kent zijn om te beginnen niet altijd zo perfect: vraag maar door bij de eigenaren, en als die eerlijk zijn weten ze meestal ook wat ‘eigenaardigheden’ van hun hond te vertellen.

En belangrijker nog: in die perfecte leuke hond zit meestal heel veel uren arbeid. Eigenaren hebben vaak uren, dagen en weken besteed om te trainen, de pup op te voeden, de puber in goede banen te leiden en nog veel meer. Wat je ziet is een fantastisch eindresultaat, waar eigenaren vaak (terecht!) supertrots op zijn. Maar die perfecte hond is meestal niet als perfecte pup geboren, da’s dus even handig om te weten…

15. Je reist graag en heel veel de hele wereld over

Reizen met de hond gaat heel goed, daar niet van. Tegelijkertijd denk ik dat de meerderheid van ons droomt van lange en verre wereldreizen. Bedenk dan vooral vooraf wat dit betekent. Want een reis in Europa is meestal goed te doen met hond, mits je bereid bent je vakantie aan te passen aan dit gezinslid.

Honden zijn immers lang niet overal welkom, en voor je hond is het in warme landen of drukke steden helemaal niet zo leuk. Verre reizen worden helemaal een uitdaging: vooral als je hond in de bagageruimte van het vliegtuig moet: hoe traumatisch moet dat zijn! Als je je reisplannen wilt waarmaken, én je hebt geen goede oppasregeling, is een puppy dus helemaal niet geschikt voor jouw lifestyle…

16. Jij en je partner werken full time

Werken terwijl je een hond wilt hebben: er zijn genoeg mensen die in dezelfde situatie zitten als jij en prakkiseren hoe ze dit het beste kunnen oplossen. Want gelukkig bestaan er oplossingen: zo werken sommige mensen part-time zodat ze iedere dag tijd hebben voor hun hond.

Andere mensen werken in wisseldiensten of ploegendiensten: als je dit samen met je partner doet en weet af te stemmen is er ook vaak iemand thuis bij de hond.

Maar er zijn ook mogelijkheden te vinden in de vorm van oppas: misschien kun je iets afspreken met de buurvrouw die het leuk vindt om een paar dagen per week een ‘honden-mama’ te zijn, of je maakt gebruik van een uitlaatservice die dagelijks zorgt voor een heerlijke lange wandeling. En natuurlijk de dagopvang voor honden: steeds meer hondenpensions bieden ook een dagopvang aan. Een soort kinderdagverblijf, maar dan voor je viervoeter. Kortom: het is tegenwoordig absoluut niet meer nodig dat je hond zich 8 uur per dag stierlijk zit te vervelen omdat hij alleen thuis wordt gelaten. Maar hoe zit dit dan met je puppy?

Dat ligt nog een tikje anders: niet iedere uitlaatservice kan een jonge pup meenemen. En bovendien is de dagopvang ook niet voor iedere pup geschikt. Daarbij: eigenlijk moet de jonge pup meer tijd doorbrengen met zijn gezinsleden, zodat je actief een goede band kunt opbouwen. Dus: met een jonge pup is het niet ideaal als je beide veel moet werken, ik zou je dan eerder adviseren om een herplaatshond in huis te nemen (die dus iets ouder is). Maar: het is niet helemaal onmogelijk natuurlijk: als je zorgt voor goed opvang, kan ook een puppy aan deze situatie wennen.

Maar: alles staat of valt natuurlijk met de zorg en aandacht die je aan je puppy (of oudere hond) besteed als je niet hoeft te werken. Heel simpel: het vraagt meer van jou! Je zal je vrije tijd bewust om je hond heen moeten plannen, want: overdag niet bij je hond zijn + ’s avonds ook zonder hond op pad gaan is natuurlijk geen optie. Je bouwt daarmee niet aan een band met je hond, en je puppy verdient een betere situatie.

Kortom: als je fulltime werkt en niet de mogelijkheid hebt om oppas te regelen: geen puppy in huis nemen!

Kan je wel oppas regelen maar ben je buiten je werk om ook druk met veel (hondloze) activiteiten: kies dan niet voor een eigen hond of puppy. Misschien is het leuker om af en toe op te passen op andermans hond. Maar maak van jouw eigen pup geen eenzame, verdrietige gup. Dat verdient het pupje niet…

17. Je partner wil een hond en jij stemt in omdat je liever niet dwarsligt

Je lief, waarmee je heerlijk samen onder een dak woont, heeft het al zo vaak gezegd: Hij (of zij) wil dolgraag een eigen hond. En dat is op zich natuurlijk heel schattig. Alleen:

jij hebt niets met honden.

Sterker nog: als je heel eerlijk bent ben je een beetje bang voor ze, of je vindt ze een beetje vies. Overal hondenhaar in huis, vlekken op de vloer, en je maag draait zich al om als je denkt aan zo’n kwijlende hondenbek in je buurt… En dan heb ik het nog niet over de zindelijkheidstraining waarbij iedere pup wel eens per ongeluk een plasje in huis doet. Of de zieke hond die moet spugen, of wiens diarree je mag opruimen.

Kortom: het vraagt heus enige liefde om voor dit diertje te zorgen (zodat de minder leuke karweitjes ook met liefde worden gedaan). Herken je dit ?

En wil je partner zo graag, terwijl jij echt problemen ziet? Bespreek dit voordat je een puppy in huis haalt, en bedenk ook dat je puppy een ‘hondenkind’ is voor de komende 15 jaar! Dus impulsieve besluiten zijn niet handig. Een puppy verdient een stabiel gezin, waar mensen van hem houden zoals hij is. En dat lukt zeker niet altijd (er worden vaak honden aangeboden voor herplaatsing): allemaal situaties die verdrietig zijn. Zowel voor de puppy als voor de baasjes. Dus gun jezelf een verstandig besluit: het is immers niet alleen de pup die onder de situatie lijdt als je verkeerde keuzes maakt.

Twijfel je? Probeer dan eens een hond te laten logeren in je gezin: misschien mag je oppassen op een bekende hond. Of ga eens helpen bij een dierenasiel: vaak vragen ze uitlaathulp en zijn ze blij als mensen willen wandelen of spelen met de asielhonden.

18. Toevallig zag je dat er een nestje wordt aangeboden: en ze zijn zoooo schattig

Impulsief een puppy kopen: je zal niet de eerste zijn die dit doet. En da’s niet handig! Het gebeurt immers vaker dat een vriend of bekende een nestje puppy’s weet.

En hij of zij is er zo enthousiast over: “echt iets voor jullie !” wordt er dan gezegd. Tja, je verstand weet dat het wel een grote gok is, maar je gevoel speelt harder op: “Het is ook wel heel erg leuk” , en “dit is ook wel een buitenkansje”. Of: “het is niet toevallig dat dit op mijn pad komt.” En zo kan ik nog veel meer redenen geven die je voor jezelf bedenkt om dit ‘buitenkansje’ goed te praten.

Maar: een puppy is echt een commitment voor de komende 12 tot 15 jaar! Bovendien groeit uit dit kleine pluizenbolletje een grote hond. Of in ieder geval een volwassen hond: die is minder schattig (maar wel lief), vraagt iedere dag om aandacht, om tijd voor wandelen, sporten, trainen, verzorgen en nog veel meer.

En iedere puppy verdient een stabiele plek: dus het minste dat je kan doen is zorgen dat je heel goed hebt nadacht of je dit wel kan bieden aan je puppy. Bij twijfel: niet doen! En zeker niet impulsief! Er worden per jaar in Nederland 150.000 puppy’s geboren of aangeboden, dus er is na dit ‘buitenkansje’ altijd een andere mogelijkheid om een passende pup te vinden.

19. Dit kleine pupje heeft nog geen thuis, en dat is erg zielig…

Dat snap ik, tenminste: ik snap heel goed dat je gevoel hierbij een rol speelt, logisch! Je wilt het kleine afhankelijke diertje verzorgen en koesteren. En je wordt naar bij het idee dat dit ene kleine pupje nog geen nieuw huis heeft. Ach, en jij hebt toch nog wel plek over? Oftwel: je kiest je puppy met je hart en met je gevoel van medelijden. Begrijpelijk maar vaak ook een beetje dom 😉

Een puppy is een grote verantwoordelijkheid (als je punt 1 tot 18 ook gelezen hebt hoef ik dit niet meer toe te lichten), en dat moet je kunnen & willen. Dit zielige pupje is misschien nu heel zielig: maar er zijn altijd mensen op zoek naar een passende puppy, dus in vrijwel alle gevallen komt er een passend gezin.

Tegelijkertijd is het de verantwoordelijkheid van de fokker, of eigenaar van de moederhond om te zorgen voor een nieuw gezin voor de puppy. Dat is de verantwoordelijkheid die je neemt als je kiest voor een nestje met je teefje.

Laat je dit gevoel niet in jouw schoenen schuiven!

Natuurlijk is het logisch dat je geraakt bent, maar maak het niet jouw probleem! En al helemaal niet als het een broodfokker of puppy-winkel betreft! Daar zijn vaak echt grote problemen, en dat is heel erg voor de puppy’s, maar weet dat je deze handel in stand houdt als je daar een puppy koopt, hoe zielig dat pupje ook is. Kortom: niet doen! Gun jezelf én je puppy een goede start in een stabiel gezin, dat verdient de pup, maar jij ook!

Na 19 argumenten om geen puppy te nemen zou je nu wel genezen moeten zijn van het idee, of niet? En heel eerlijk: als meerdere argumenten direct op jou van toepassing zijn, hoop ik ook echt dat je geen puppy gaat kopen. Misschien beter een oudere hond, of liever helemaal geen hond.

Maar: als je ondanks alle argumenten nog steeds helemaal enthousiast bent van het idee van een klein harig gezinslid erbij, dan ligt het anders!

Denk je bij punt 1 tot en met 19: ach, dat is voor ons geen thema, dat lossen we eenvoudig op. Moet je erbij glimlachen, herken je de situaties, maar weet je dat je dit aankan?

Dan is de tijd mogelijk wel rijp om te kiezen voor een puppy.

Of misschien kies je liever voor een oudere hond: minder schattig (maar wel lief), maar ook iets minder intensief. Een hond vraagt iedere dag om aandacht, om tijd voor wandelen, sporten, trainen, verzorgen en nog veel meer.En iedere hond verdient een stabiele plek: dus het minste dat je kan doen is zorgen dat je heel goed hebt nadacht of je dit wel kan bieden aan je puppy.

Ik wil je feliciteren dat je in ieder geval een goede afweging hebt gemaakt, proficiat!

En dan ga je nu misschien verder zoeken naar een geschikte puppy, of niet ?

Heb je hier nog tips bij nodig? Dan is mijn gratis E-book wellicht iets voor jou.Met een paar kliks heb je het direct in huis.

Heb je nog aanvullingen of opmerkingen? Laat het me hieronder weten!